Właściwości

W przypadku stosowania pokryć z płyt o prostych krawędziach, należy pozostawić szczelinę dylatacyjną wielkości 2-3 mm między przyległymi płytami podczas mocowania ich do wsporników.

Pracując z płytami z frezowanymi krawędziami PW (dwu- lub czterostronnie asymetryczne) nie ma takiej konieczności, ponieważ profil PW zawiera już w sobie szczelinę dylatacyjną o wielkości 1 mm, stąd też nie trzeba sprawdzać prawidłowego ułożenia i można zaoszczędzić czas.

Po drugie, w przypadku stosowania płyt o prostych krawędziach do pokryć podłogowych lub ściennych, płyty muszą być podparte na wszystkich 4 krawędziach w celu zapobiegania odchyleniom i dla zapewnienia lepszej sztywności. To oznacza, że długa krawędź płyt musi być zamocowana na dodatkowych wspornikach (rozworach).

W pokryciach dachowych rozwory należy zastąpić zaciskami H w celu redukcji odchyleń między przyległymi płytami, ponadto konieczne jest zastosowanie dodatkowych taśm wzmacniających dla usztywnienia konstrukcji. To wszystko oznacza dodatkową pracę i koszty materiałowe, których można uniknąć stosując płyty PW, w których jedynie krótkie krawędzie muszą być ułożone na wspornikach.

Podobnie jak wszystkie wyroby drewniane, płyta OSB wykazuje nieznaczne zmiany wymiarów (kurczenie lub rozszerzanie na długość/szerokość) w przypadku narażenia na zmiany wilgotności i temperatury otoczenia.
Efekt ten jest uwzględniany w projekcie konstrukcji dzięki zastosowaniu odpowiednich szczelin dylatacyjnych. Aby ograniczyć efekty zmian wymiarów, istnieją różne klasy techniczne (typy płyt), w oparciu o które należy zawsze wybrać płytę odpowiednią dla danego rodzaju zastosowania (ściana zewnętrzna, dach).

Płyty OSB należy z reguły zawsze chronić przed bezpośrednim kontaktem z wodą (deszcz, śnieg, infiltracja) na wszystkich etapach użytkowania – od składowania w magazynie po przechowywanie w miejscu przeznaczenia, transport, montaż i codzienne użycie w czasie całego okresu trwałości budynku.

W szczególnym przypadku wylewania jastrychów betonowych na podłoże OSB, należy obowiązkowo pokryć płyty podłogowe OSB wodoszczelną membraną, aby zapobiec pobieraniu wody, które powoduje ten mokry proces budowania.

Nadmiar wilgoci sprzyja powstawaniu i rozprzestrzenianiu się grzyba i pleśni wewnątrz bryły budynku lub na powierzchni komponentów budynku i jego łączników w przypadku niedostatecznej wentylacji (narożniki pomieszczeń, styk ściany z sufitem, balkony itp.), jednak najistotniejszy jest fakt, że wilgotność > 18 % redukuje nośność drewnianych elementów konstrukcyjnych.

Następujące efekty są związane z wysoką wilgotnością elementów budynku:

• Większa deformacja powodowana przez pęcznienie drewna i materiałów drewnopochodnych
• Większy siła wyciągania (wyjmowania) łączników (gwoździe / śruby / skoble)
• Redukcja nośności i w rezultacie większa deformacja przy obciążeniach statycznych
• Zmniejszenie skuteczności wbudowanej izolacji cieplnej (wełna mineralna, konopie, wdmuchiwana celuloza)

Konstruktor jest w pełni odpowiedzialny za wszelkie uszkodzenia będące wynikiem niewłaściwej ochrony elementów budynku przed deszczem na wszystkich etapach procesu budowy.
Aby uniknąć tego typu nieprzyjemnych sytuacji, należy umieć je przewidzieć i zastosować odpowiednie środki zapobiegawcze.

Jeśli jednak opisana sytuacja wystąpi, narażone płyty i drewniane elementy (nieosłonięte belki, słupy i krokwie) należy niezwłocznie i jak najlepiej przykryć, aby ograniczyć ich nasiąkanie, zaś kałuże wody jak najszybciej usunąć za pomocą odpowiednich środków.

Środki ochronne można usunąć dopiero po ustaniu deszczu i jeśli nie są zapowiadane dalsze opady, tak by powierzchnia mogła ponownie wyschnąć. Przed podjęciem dalszych czynności montażowych należy usunąć luźne włókna przez szlifowanie.

To zależy od warunków klimatycznych specyficznych dla danego kraju, typu zastosowanych płyt, oraz oczywiście czasu trwania i intensywności niespodziewanego deszczu, którego zasięg może się wahać od opadów przelotnych po całodniowe ulewy.

Z naszego doświadczenia zdobytego na podstawie testów pogodowych (2 miesiące) wynika, że w zależności od poboru wilgoci, płyty OSB 3 i OSB 4 TOP mogą utracić około 20-25 % wytrzymałości i sztywności przy ponownym osuszaniu do wilgotności na poziomie < 18 %, który jest wartością graniczną dla płyt klasy serwisowej 2 (warunki wilgotne).

Dopóki wilgotność płyt nie przekracza 18 %, można zakładać, że nie wpływa to w decydujący sposób na właściwości konstrukcji.
Mając powyższe na uwadze, nie należy pozostawiać nieosłoniętej konstrukcji (narażonej na działanie czynników atmosferycznych) przez dłużej niż 8 tygodni podczas montażu, zakładając pojawienie się tylko opadów przelotnych.

Jak mówi nasze własne doświadczenie, płyty przemoczone przez normalny deszcz (kilkugodzinny), muszą schnąć przez co najmniej jeden cały dzień latem i 2-3 dni jesienią, pod warunkiem, że są to dni słoneczne i ciepłe, niezbyt wilgotne.

Płyty drewniane i drewnopochodne to materiały łatwopalne.

Odpowiednio wykorzystywane, poprzez właściwe połączenie z materiałami niepalnymi, gwarantują dostateczną ochronę elementów konstrukcyjnych (kolumny, belki, podłogi) domu, gwarantując tym samym zachowanie przez te elementy niezmiennej nośności przez dłuższy okres czasu.

Liczne badania, przeprowadzone w celu udoskonalenia przepisów przeciwpożarowych pod kątem projektowania z uwagi na warunki pożarowe budynków, zezwalały na bezpieczne stosowanie drewna jako elementu konstrukcyjnego nie tylko w domach jednorodzinnych, ale także na etapach budowy obiektów biurowych i kilkupiętrowych apartamentów.

Firma EGGER posiada bardzo duże doświadczenie i gwarantuje sprawdzone i praktyczne rozwiązania w zakresie ścian i podłóg, które pozwolą bezpiecznie przetrwać pożar trwający od 30 do 90 minut. Z naszego własnego doświadczenia wiemy, że odporność na pożar trwający do 45 minut można osiągnąć poprzez zastosowanie wyłącznie materiałów palnych, zaś w przypadku wyższych wymogów pożarowych konieczna jest kombinacja płyt drewnopochodnych z innymi materiałami niepalnymi (wełna kamienna, ognioodporne płyty gipsowo-kartonowe, płyty gipsowo-wiórowe, pokrycia powierzchni środkami ograniczającymi palność itp.).

Więcej informacji na temat sprawdzonych pod kątem pożaru rozwiązań w zakresie ścian, dachów i podłóg jest dostępnych na stronie firmy Egger i na portalu www.dataholz.com, z którym firma EGGER współpracowała w ramach prowadzonych badań.

Norma EN 13501-1 definiuje 7 klas materiałów budowlanych w oparciu o reakcję na ogień (znanych również pod nazwą euroklasy): A1, A2, B, C, D, E i F, z których A1 i A2 to klasy niepalne.

Standardowe płyty drewnopochodne (łącznie z OSB) należą do euroklas D i E. Reakcja płyty Eurostrand OSB na ogień jest następująca:

• OSB 2 (ρ ≥ 580 kg/m3): klasa E (dla grubości t ≤ 12 mm) / klasa D-s1, do (dla t > 12 mm)
• OSB 3 (ρ ≥ 600 kg/m3): klasa E (dla t ≤ 8 mm) / klasa D-s2, d0 (dla t ≥ 9 mm, CWFT)
• OSB 4 TOP (ρ ≥ 600 kg/m3): klasa D-s2, d0 (CWFT)

Klasyfikacja bez konieczności potwierdzenia badaniami (CWFT) jest procedurą ustaloną dla produktów standaryzowanych, opierającą się na szeroko zakrojonych badaniach wspieranych przez branżę płyt drewnopochodnych.
Została ona opisana w tabeli 8 normy EN 13986.

Zasadniczo jest to metoda wykorzystywana do łatwej identyfikacji reakcji na ogień klasy (euroklasy) płyt drewnopochodnych zgodnie z normą EN 13501-1 i dotyczy płyt o minimalnej grubości 9 mm i gęstości ρ ≥ 600 kg/m3 w odniesieniu do płyt OSB.

Dla producenta oznacza to, że dopóki parametry produktu odpowiadają wartościom podanym w tabeli 8, nie powinien on przeprowadzać żadnych dodatkowych prób ogniowych w ramach ZKP.

Jakkolwiek w przypadku płyt OSB o grubości mniejszej niż 9 mm i gęstości poniżej 600 kg/m3 (np.: OSB 2 o zadeklarowanej gęstości ρ ≥ 580 kg/m³), nie da się zastosować metody CWFT, dlatego też płyty muszą zostać przetestowane przez producenta, który jest zobowiązany do ustalenia wartości i oznaczenia euroklasy na płycie lub na opakowaniu.

“s” oznacza wydzielanie dymu, a “d” potencjał produktu do wytwarzania płonących kropli.

Istnieją 3 klasy emisji dymu (s1, s2, s3) i 3 klasy występowania płonących kropli (d0, d1, d2).

Płyty OSB sklasyfikowane jako CWFT (t ≥ 9 mm i ρ ≥ 600 kg/m3) należą do euroklasy D-s2, d0, co oznacza: normalnie zapalne (D) – średnia emisja dymu (s2) – brak płonących kropli (d0).

Powodem, dla którego potencjał emisji dymu przez produkty budowlane ma tak ogromne znaczenie jest fakt, że podczas pożaru zabójcze są głównie dymy i gazy wytwarzane podczas spalania.

Z drugiej strony istotny jest również potencjał do tworzenia przez materiał konstrukcyjny płonących kropli, które mogą przyspieszyć rozprzestrzenianie się ognia na inne przedmioty lub w inne części budynku (zazwyczaj z jednego piętra na drugie, przez fasadę).

Płonące krople oznaczają:

• d0 = krople wytwarzane przez ogień ulegają samowygaszeniu po upływie 10 sekund od momentu zapalenia
• d1 = krople ulegają samowygaszeniu po upływie 10 sekund w pierwszych 10 minutach
• d2 = materiał wytwarza płonące krople

Aktualna klasyfikacja według europejskiej normy zharmonizowanej EN 13501-1 dotyczącej oceny reakcji na ogień produktów budowlanych różni się zasadniczo od klasyfikacji stosowanej przez poszczególne kraje w przeszłości, standardowo klasyfikującej materiały budowlane pod kątem ich palności, jako niepalne i łatwopalne (z podzieleniem na różne segmenty, od trudnozapalnych po ciężko palne i wysoce palne). Ważne jest, aby wiedzieć, że płyta OSB należy do.

Nie, to niemożliwe.
Próby ogniowe materiałów budowlanych są ściśle uregulowane standardowymi procedurami wymagającymi warunków laboratoryjnych, których nie da się zapewnić w miejscu przeznaczenia.

Wynika to z różnicy w procedurach stosowanych podczas testowania i klasyfikowania produktów.

• Płyta OSB 3 o grubości ≥ 9 mm i gęstości ρ ≥ 600 kg/m³ spełnia kryteria wymogów stosowanych dla metody CWFT, dlatego też została bezpośrednio zakwalifikowana jako “D-s2, d0” w oparciu o tabelę 8 normy EN 13986. Wartości podane w tabeli 8 są wynikiem szeroko zakrojonego programu badań EN zrealizowanego przez Szwedzki Instytut Badań Ogniowych “SP BORAS” w 2004 roku, który w imieniu Komitetu CEN przeprowadził testy przekrojowe wielu płyt, wybranych z oferty różnych producentów płyt drewnopochodnych. Osiągnięte wyniki minimalne zostały udokumentowane jako charakterystyczne dla każdego typu produktu i od tamtej pory są uznawane przez wszystkie branże przemysłu drzewnego.
• Klasyfikacja “D-s1, d0” płyty Eurostrand OSB 2 dla grubości płyty > 12 mm i gęstości ρ ≥ 580 kg/m³ została osiągnięta i zatwierdzona przez firmę EGGER na podstawie samodzielnie przeprowadzonych badań. W 2004 roku, gdy przeprowadzano test, do jego wykonania wystarczyło ściśle przymocować płyty do podłoża A2 (wełna mineralna), tak więc niewiele było tlenu przyspieszającego palenie i emisję dymu. To dlatego współczynnik emisji dymu był oznaczony jako “s1” (niski poziom emisji dymu), który jest lepszy niż “s2” (normalny poziom emisji dymu). Jednakże dla grubości ≤ 12 mm wynik testu oznacza zakwalifikowanie płyty OSB 2 do klasy E, a identyczna sytuacja miała miejsce w przypadku płyt OSB 3 o grubości w zakresie 6–8 mm.

Jest to płyta konstrukcyjna wytwarzana pod wysokim ciśnieniem i w wysokiej temperaturze (około 150 °C), a znajdujące się wewnątrz OSB drewniane włókna są całkowicie obojętne i żadne szkodniki drewna nie są w stanie w nich przetrwać.

Jeśli płyta jest prawidłowo montowana jako okładzina w systemach otwartych na dyfuzję i odpowiednio wentylowanych systemach pokryć dachowych, to przy zapewnieniu ciągłego ogrzewania budynku, odpowiedniej izolacji cieplnej ścian zewnętrznych i naturalnego, regularnego wietrzenia pokoi, nie będzie dochodziło do tworzenia się pleśni.

Tak, może.
Aby zapobiec atakom termitów, należy pokryć płytę OSB specjalnymi, dodatkowymi chemicznymi środkami ochronnymi.

Firma EGGER oferuje płyty OSB zabezpieczone przed termitami, z sukcesem produkowane na rynek australijski od 2005 roku.
Płyty posiadają certyfikat marki Nowej Południowej Walii w zakresie obróbki H2.

Zgodnie z normą EN 335 (ochrona drewna), płyta OSB nie jest narażona na obecność insektów w klasie użytkowania 1 i 2.
Nie jest wymagane zabezpieczanie płyt przed rozkładem spowodowanym obecnością insektów (z wyjątkiem termitów) za pomocą środków chemicznych.

Norma produktowa dla płyty OSB (EN 300) nie podaje żadnej wymaganej wartości gęstości.

Gęstości płyt OSB firmy EGGER można znaleźć w kartach katalogowych produktów.

Zakres: OSB 2 ≥ 580 kg/m³, OSB 3 ≥ 600 kg/m³, OSB 4 TOP = 600-640 kg/m³

Tak. Im mniejsza grubość, tym większa gęstość, pod warunkiem jednak, że minimalna gęstość dla każdego typu płyty jest zgodna z wartością podaną w karcie katalogowej.

Gęstość jest cechą odnoszącą się do wielu innych właściwości płyty OSB:

• Wytrzymałość i sztywność
• Siła mocująca łączników
• Odporność ogniowa
• Przepuszczalność powietrza
• Odporność na dyfuzję pary wodnej
• Wytłumienie

Wszystkie te właściwości polepszają się wraz ze wzrostem gęstości płyty.

Drewno lite zawiera naturalnie niewielkie ilości formaldehydu, przeciętnie < 0,03 ppm.

Płyty o niskiej zawartości formaldehydu (klasa E1, zgodnie z definicją według normy EN 300), nie są produktami groźnymi dla zdrowia człowieka.

Zawartość HCHO w takich płytach jest ograniczona do maksymalnie 8 mg/100 g dla płyty wysuszonej w piecu (pojedyncza wartość). Ponadto statystyki ZKP muszą udowodnić, że średnia wartość uzyskana metodą perforatora (EN 120) i dotycząca okresu półrocznego nie przekroczy 6,5 mg/100 g.

Jeśli zawartość formaldehydu jest oznaczana metodą komorową (zgodnie z 717-1), wtedy wartość emisji HCHO w stanie ustalonym musi wynosić ≤ 0,124 mg/m3 otaczającego powietrza (lub < 0,1ppm). Płyty o zawartości HCHO przekraczającej te wartości należą do klasy zawartości formaldehydu E2.

Europejscy producenci płyt drewnopochodnych zobowiązali się dobrowolnie dostarczać na rynek tylko płyty E1.

Płyty OSB klejone bez formaldehydu są produkowane przy użyciu żywic, które nie dodają formaldehydu do produktu, jak np.

PMDI (polimer diizocyjanianu metylenodifenylu). Mimo iż istniejąca norma produktowa EN 13986 oficjalnie nie określa takiej klasy formaldehydu i odwołuje się wyłącznie do klas E1 i E2, większość producentów „wprowadza na rynek“ swoje płyty OSB klejone bez formaldehydu pod własnymi markami (np.: E0, TOP, ECO, F****), o zawartości HCHO < 0,03 ppm zgodnie z normą EN 717-1, która odpowiada naturalnej zawartości formaldehydu w drewnie litym.

Nie, skrzypienia można łatwo uniknąć stosując poniższe zalecenia:

• Właściwy wybór płyt, z uwzględnieniem typu oraz grubości
• Odpowiednie kondycjonowanie płyt przed montażem
• Użycie zalecanego typu łączników
• Zapewnienie wystarczających szczelin dylatacyjnych
• Wybieranie głównie płyt PW z klejonymi krawędziami
• Użycie na legary drewna suszonego w piecu suszarniczym (u ≤ 20 %)
• Użycie belek o właściwym przekroju i rozpiętości wynikających z projektu statycznego

Skrzypienie zwykle jest powodowane przez:

• Rozciąganie łączników powodowane przez pęcznienie (zwiększanie grubości) płyt wskutek wzrostu wilgotności
• Niewystarczające szczeliny dylatacyjne między krawędziami przyległych płyt podczas mocowania ich na wspornikach. Może to doprowadzić do tarcia płyty, będącego wynikiem rozprężania się płyty na długość i szerokość, związanego ze wzrostem wilgotności.