Produkcja i surowce

Do produkcji płyt OSB wykorzystywane jest wyłącznie pierwotne, okorowane drewno iglaste (głównie świerk, sosna, jodła) oraz drewno liściaste (buk, brzoza, topola), bez uszkodzeń (sęków).

Do produkcji płyt OSB powszechnie wykorzystuje się następujące gatunki drewna:

a. drewno miękkie (iglaste): świerk, sosna, jodła
b. drewno twarde (liściaste): buk, brzoza, olcha, jesion

Powodem, dla którego preferuje się drewno miękkie jest to, że zasadniczo drewno miękkie sprawia, że powierzchnia płyty jest jaśniejsza, a ponadto cechuje je mniejsza podatność na pęcznienie w stosunku do drewna twardego.

Różne modele wzrostu sprawiają, że drewno miękkie ma mniejszą gęstość niż twarde, stąd też jego wytrzymałość i sztywność jest niższa.

W konsekwencji drewno miękkie potrzebuje większej liczby włókien aby osiągnąć te same wartości w zakresie wytrzymałości, co jest jednak dla płyty zaletą, gdyż zapewnia większą spójność warstw powierzchni.
Jeśli chodzi o włókna, to w przypadku drewna miękkiego są one zazwyczaj długie i cienkie, podczas gdy włókna drewna twardego są szersze, grubsze i bardziej łamliwe na środku.

Specjalne rozmieszczenie włókien w warstwie rdzeniowej i warstwach zewnętrznych (ułożenie na krzyż), kształt drewnianych włókien (długie i cienkie) i jakość użytego drewna (całkowicie okorowane, wolne od zanieczyszczeń, nierecyklingowane, bez sęków, bez domieszek piasku, kurzu i metalu).

Nie jest to pojedynczy czynnik, ale cały zespół parametrów: od wyboru drewna (proporcje drewna miękkiego i twardego), po różnorodne połączenia komponentów spajających (żywice, emulsja woskowa, woda), układ warstw zewnętrznych/rdzeniowych oraz szybkość prasowania i temperaturę ogrzewania.

Gładkość płyt EGGER OSB wynika z zastosowania procesu ciągłego prasowania ContiRoll, jak również z wyboru drewna, jakości okorowania i rozmieszczenia włókien, zawartości wosku i PMDI. Zaletą gładkiej powierzchni jest to, że zapewnia ona dodatkową ochronę płyty przed wilgocią przez okres 4 tygodni.

MUF (żywica melaminowo-mocznikowo-formaldehydowa) i PMDI (polimer diizocyjanianu metylenodifenylu) to dwie najbardziej pospolite żywice syntetyczne, używane obecnie przy produkcji płyt OSB do łączenia ze sobą włókien podczas prasowania.

Różnica między nimi polega na tym, że PMDI nie zawiera w swojej strukturze chemicznej formaldehydu, stąd też płyty spajane żywicą PMDI są powszechnie określane jako płyty OSB „bez zawartości formaldehydu”.
Płyty mogą być wytwarzane z zastosowaniem jednej pojedynczej żywicy (MUF lub PMDI) w warstwach rdzeniowych i zewnętrznych, bądź kombinacji obu tych żywic (standardowo: MUF dla powierzchni i PMDI dla rdzenia).

Decyzja o zastosowaniu określonego typu żywicy należy do producenta i w znacznym stopniu związana jest z dostępnością i zmiennością ceny obu tych typów.

Z wyjątkiem różnicy w zawartości formaldehydu (emisja HCHO dla MUF < 0,1 ppm / dla PMDI < 0,03 ppm), nie ma absolutnie żadnej różnicy między płytami.

Wszystkie istotne właściwości fizyczne i mechaniczne są jednakowe i obie płyty są identycznie sklasyfikowane.

Nie. Utwardzony klej nie zagraża zdrowiu człowieka, jednak ostrożność jest wskazana podczas procesu produkcyjnego, który wymaga nadzoru zewnętrznego.